Peygamber Efendimizin Evlilik Duası

HZ. FATIMA, BABA EVİNDEN AYRILIYORDU. Klasik anlatımla gelin gidiyordu.
Gelinin gönlünde hüzün tomurcukları belirdi…
Ayrılık buğusu oturdu gözlerine…
Kim bilir neler geçti gönül dünyasından. Öksüz yüreği, annesiz gelin olmakta neler hissetti?
Babacığından ayrılmak. Cebrail kokulu yuvadan gitmek… Mutlaka çok zor gelmişti genç geline…
Peygamberimiz veda eden geline dedi:
“Teması kesmeyelim bir diyeceğin olursa bana bildir.”
Gönlüne serinlik vermişti sevgili baba. Bağlantı kesilmeyecekti.
Fatıma ile birlikte, ikinci annem dediği Ümmü Eymen’i de beraber gönderdi Peygamberimiz. Kendisinin de geleceğini söyledi.
Yeni eve alıştıracaktı gelini. Ayrılmadıklarını gösterecekti kızına.
Babayı beklemeye başladı genç evliler.
Peygamberimizi kapıda Ümmü Eymen karşıladı.
Peygamberimiz sordu:
“Bizim kardeş burada mı?”
Ümmü Eymen konuyu anlamadı ve dedi:
“Sizin kardeş kimdir ya Resulullah? Siz kızınızı ona vermediniz mi? Kardeşlik olur mu?”
Peygamberimiz:
“Olur” dediler.
Sonra Esma Bint-i Umeys’in olup olmadığını sordu.
O da oradaydı.
Peygamberimiz içeri gelerek dua eti:
“Allahümme barik fiyhima ve barik aleyhima ve barik lehüma fiy neslihima.”
(Ya Rabbi onların kendilerine de bereket ver, nesillerine de bereket ver.)
Duanın ardından biraz su istedi insanlığın sevgilisi.
Bir anlatıma göre suyu leğene boşalttı, bir anlatıma göre ellerini yıkadı, bir anlatıma göre abdest aldı.
Sonra Hz. Ali’yi çağırdı iki omzuna ve göğsüne su serpti. Sonra Fatıma’yı çağırdı kollarına ve göğsüne su serpip buyurdu:
“Ey Fatıma, sen bu ailenin en iyi insanı ile evlendin.”
O, çocuklarının her zaman yanında olan bir babaydı…
O, çocuklarının kalplerini Vasi ismiyle genişleten bir Babaydı (a.s.m.)…11