Peygamber Efendimiz Babalığı Kimden Öğrenmişti?

ANNE AMİNE’NİN yüreğine kor gibi düştü yavrusunun yetimliği. Ağladı anne… İplik iplik akıttı gözyaşlarını…
Babasızdı O. Yetimdi…
Gözyaşlarıyla bekledi yavrusunu…
Melekler üzülüp ağladı…
Melekler şaşırdı…
En büyük sevgiliyi Rabbi nasıl babasız bırakmıştı. Melekler şaşkınlıkla sordular Rablerine:
“Ey Rabbimiz!” dediler “Sevgilin babasız kaldı?”
Sevgilin yetim kaldı.
Sevgilin koruyucusuz kaldı.
Dayanaksız kaldı.
Meleklerine cevap verdi Rabb.
“Onun koruyucusu ve yardımcısı Benim.”
Onu, Rabbi terbiye edecekti. Her şeyi Rabbinden öğrene-cekti. Rabbi bu öğretiyi, bir babanın çocuğunu nasıl koruması gerektiğini insanlığa anlatmak, insanlığa babalık dersini vermek için yapmıştı.
Onun için Peygamberimiz en iyi babaydı.
En ideal babaydı.
Örnek babaydı.
Çocuklarını hiç onun kadar düşünen bir baba olmadı.
Çocuklarını onun kadar koruyan bir başka baba da.
Dünya ve ahiretlerini korudu.
Her yaş döneminde hep yanlarında oldu. Elerinden tuttu. Sevinçlerini paylaştı, gözyaşlarına mendil oldu.
Onları korudu kolladı. Onları sevgiyle sardı. Şefkatle kucakladı. Her türlü dertlerini dinledi. Onlara çare oldu, çare buldu.
Eşinden dertlenen, babasına koştu. Onlara teselli kaynağı oldu. İşinden şikayet eden babasına koştu. Onlara çıkış yolu gösterdi.
Ona nasıl baba olunacağını Rabbi öğretmişti. Onun babalık modeli Rabbimizin istediği ve razı olduğu örnek baba modelini oluşturmaktaydı. Onun babalık davranışında, Rab- bin beğenisini ve rızasını kazanan bir baba modeli vardı.
Onun babalık yönlerini bilmeyen her babanın babalığı eksiktir.
İdeal çocuk için, ideal baba olmak gerekir. Fatıma’lar gibi çocuklar için Fatıma’nm babasına benzemek gerekir.
Bu çalışma Onu tanıma yolundaki gayretin devamı. Onu tanıma yolunda yeni bir adım. Onun nasıl baba olduğunu öğrenme yolunda gayret eden bir adım…
Bu adımların bizi, O’na (a.s.m.) ulaştırması duası ile…
Nuriye Çeleğen
11.11.2007
Üsküdar