Mut’a Nikahı

    İslâm, zinayı kesin olarak yasaklamış, kadın ile erkek arasındaki cinsel ilişkinin yegâne meşru yolu olarak nikâhı (evlilik akdini) getirmiştir. Evlilikten maksat, yalnızca cinsel tatmin olsaydı, bunun geçici (muvakkat) ve bir zamanla sınırlı olması da makul ve meşru olurdu.
Diğer birçok sistemde olduğu gibi, İslâm’da da evlenmenin birden fazla sebebi ve maksadı vardır. Bunların başında ruh ve beden sağlığı içinde, toplumun manevî mirası ve değerleri ile bütünleşmiş nesiller yetiştirme maksadı gelmektedir. Ailenin bu fonksiyonunu yerine getirebilmesi, devamlı olmasına, aile fertlerinin tabii ve kazanılmış kabiliyetlerine uygun olan iş bölümüne bağlıdır. İşte bu sebeple İslâm, evliliğin, devamlı olması gayesiyle yapılmasını istemiş, bunu ak- din sıhhat şartı kılmış; boşanmayı ise pek de hoş olmayan bir davranış olarak
caiz görmüştür.
İnsanın, çok önemli ve güçlü dürtülerinden ve güdülerinden biri cinsel arzudur (şehvettir). İslâm, bunun hepten yok edilmesini istememiş, bu ihtiyacın evlilik ilişkisi içinde karşılanmasını teşvik etmiş, bunun için evliliği kolaylaştırmış, birden fazla kadınla evlenmeye de izin vermiştir.
Şii mezheplerinden bazıları mut’a nikâhının caiz olduğunu iddia etmişlerse de, sünnî fıkıh mezhepleri mut’a nikâhının kesinlikle caiz olmadığı hususunda ittifak etmişlerdir.
Kuran ve sünnet de, meşru olan evliliğin ne şekilde yapılacağını açık bir şekilde bildirmiştir. Mut’a nikâhı ise, hiçbir şekilde Kuran ve sünnetin bildirdiği meşru evlilik çerçevesi içinde değildir. Kesinlikle tavsiye edilmez.