Kur’an-ı Kerim, Hz. Muhammed (sav)’e Allah (cc) tarafından indirilen, mushaflarda yazılı olan, tevatürle nakledilen, tilavetiyle teabbüd olunan (okunmasıyla ibadet edilen) mu’ciz bir kelâmdır. Onun bütününe Kuran dendiği gibi, her parçasına da Kur’an denir.
Kuran, Ramazan ayında, Kadir Gecesinde nazil olmaya başlamış ve yirmiüç seneye yakın bir zamanda tamamlanmıştır. Kur’an bir defada toptan değil parça parça nazil olmuştur. Kur’an’ı Hz. Peygamber (sav)’in kalbine indiren Cebrail (as)’dir.
Hz. Peygamber (sav), nazil olan âyetleri önce ashabına, sonra da diğer insanlara okuyordu, înen âyetleri Hz. Peygamber (sav) ezberlediği gibi, bazı sahabiler de ezberliyorlardı. Ayrıca, inen vahiyler, katipler tarafından -o dönemde kağıt olmadığı için- düz taşlar, kürek kemikleri, deri parçaları ve düzgün hurma kütükleri üzerine .yazılıyordu. Hz. Peygamber (sav)’in vefatından sonra, dağınık parçalar halindeki yazılar, Hz. Ebu Bekir (ra)’in emriyle Zeyd bin Sabit (ra) tarafından biraraya getirildi. Bu nüsha, Hz. Ebu Bekir (ra) ölünce, Hz. Ömer (ra)’e, ondan da kızı Hz. Hafsa (r.anh)’ya geçti. Hz. Osman (ra) zamanında da yine Zeyd bin Sabit (ra)’in başkanlığında Abdullah bin Zübeyir (ra), Said bin el-As (ra) ve Abdurrahman bin el-Haris bin Hişam (ra)’dan oluşan bir komisyon tarafından, Hz, Hafsa (r.anh)’nm yanında bulunan nüsha esas alınarak dört adet mushaf yazıldı; bir tanesi Medine’de Hz. Osman (ra)’ın yanında bırakıldı, diğer üç tanesi de Küfe, Basra ve Suriye’ye gönderildi. Ondan sonraki tüm mushaflar bu dört nüsha esas alınarak yazıldı.
Kur’an-ı Kerim, hiçbir değişikliğe uğramaksızın bugüne geldi. O, tahrife uğramayan tek kitaptır.