İslâmiyet’ten önce Arabistan’da yaşanan döneme “cahiliye dönemi” denir. Bu dönemde cehaletin her türlüsü mevcuttu.
Güçlü olanlar zayıf olanları eziyordu. Hakkı elinden alman zayıflar koruyacak hiçbir merci yoktu. Kadınların durumu içler açışıydı. Hiçbir hakları yoktu, bir eşya gibi alınıp satılabiliyorlardı. Kız çocukları, utanç ve zayıflık vesilesi olarak görüldüğünden diri diri toprağa gömülüyorlardı.
İnanç bozulmuştu. Tek olan Allah (cc) yerine, insanlar elleriyle yaptıkları cansız ve aciz putlara tapıyorlardı. Hz. İbrahim (as) ve oğlu İsmail (as) tarafından Allah (cc)’a ibadet için yapılan Kabe’nin içine ve avlusuna putlar doldurulmuştu. Ahlâk bozulmuştu. İçki, kumar ve her türlü ahlâksızlık toplumu kuşatmış, hoşgörü ve merhamet duyguları kalplerden silinmişti. Dünyanın diğer yerleri de benzer durumları yaşıyordu. Her tarafı ahlâksızlık ve fuhuş kaplamıştı.
İnsanlığa doğruyu, iyiliği, güzel ahlâkı ve insanca yaşamayı öğretecek bir peygambere büyük ihtiyaç vardı.