Bu başlık altında bir hususun hatırlatılmasında fayda mülâhaza ediyoruz. Gerek Peygamber Efendimizin (aleyhissalatu vesselâm) gerekse diğer peygamberlerin mucizeleri, tenasüb-i illiyet prensibine uygun olmasa da bir kısım sebepler üzerine bina edilmiştir. Meselâ, Allah Rasulü’nden sadır olan mucizelere bakacak olursak: O, bir defasında susuz kalan ordusunun su ihtiyacını gidermek için parmaklarından şakır şakır su akıtır, ancak O, böyle bir mucizeyi izhar ederken parmaklarını bir miktar suya daldırır. Bir başka defasında ise, üç yüz civarında sahabiyi doyurmak için bir-iki avuç hurmayı değerlendirir ve Allah’ın yaratmasıyla onu bereketlendirir. Bütün bunlardan şunu anlıyoruz: Allah (c.c.), sebepler dairesi içinde bulunulduğu sürece sebepleri tamamen ortadan kaldırmamaktadır. O (c.c.), peygamberlerinden sadır olan mucizeleri dahi, cüz’î sebepler vasıtasıyla lutfetmekte ve bununla sebeplerin ehemmiyetine dikkat çekmektedir.
Netice itibarıyla Efendimiz’in (sallallahü aleyhi vesellem) konumunu aklî, mantıkî delillerle gerek zihnimizde ve gerekse hayatımızda bir kere daha belirlemek ve yerini tahkim etmek zorundayız. O’na olan iman ve teslimiyetimiz ne kadar derinse getirdiği mesajdan, nurdan istifademiz de o ölçüde olacaktır.