– Rehin malın satılması halinde onu alan müşterinin elinden hak sahibi olduğunu iddia eden kimse tarafından malın alınması üzerine, müşteri parasını rehin alandan alır, rehin verenden değil. Rehin alanın alacağı rehin verenin zimmetinde kalır. Nitekim rehin mal telef olsa da durum böyledir. Bu hüküm Malikî mezhebine göredir. Hanefî’de durum aynıdır.Ancak Ebu Hanife ‘ Hak iddiası ile malın alınması üzerine malı satan güvenilir kişi gerekli ödemeyi yapar ve parasını rehin alandan alır” diyor.
Şafiî ’de ise malı satın alan müşteri (hak iddiası ile malın başkası tarafından alınması üzerine) parasını rehin verenden alır. Çünkü rehin mal onun aleyhine olmak üzere satılmıştır, rehin alanın aleyhine değil.
– İflas durumunda hakimin veya vasiy yahut güvenilir kimsenin ölünün bıraktığı maldan alacaklıların isteği üzerine onların hesabına bir şey satıp, alacaklılar parasını aldıktan sonra satılan malda bir başkası hak iddia edip malı aldığı durumda da Malik ve Ebu Hanife (bir önceki meselenin sonunda) Şafiî’nin dediği gibi söylemişlerdir. Zira bu iki imama göre müşteri parasını alacaklılardan alır. Onların alacağı olduğu gibi borçlunun zimmetinde durmaktadır. Şafiî’ye göre ise müşteri parasını rehinde rehin verenden, vefat olayında borçludan (yani varislerinden) alır.