– Mezhep imamları namazda ayakta durma (kıyam)nın farz olduğunda icma eylemişlerdir. Gücü yettiği halde ayakta durmadan namaz kılanın namazı sahih olmaz. Ayakta durmaya gücü yetmeyen kimse namazını oturarak kılar. Oturuş şekli hususunda İmam Şafiî’den iki kavil gelmiştir.
a) Bağdaş kurarak oturur. Ebu Hanife, Malik ve Ahmed b. Hanbel’den de böyle rivayet edilmiştir.
b) Yayılmış vaziyette oturur. Doğru (sahih) olan da budur. Ebu Hanife’den bir rivayete göre namazda ayakta duramayan kimse dilediği gibi oturur.
Oturmaya gücü yetmeyen kimse Şafiî mezhebine göre kıbleye yönelik olarak sağ tarafı üzerine yatarak namazını kılar. Buna da güç yetiremezse ayakları kıbleye doğru olmak üzere sırt üstü yatarak kılar. Bu aynı zamanda İmam Malik ve Ahmed b. Hanbel’e göre de böyledir.
Ebu Hanife de bu görüştedir.Ta ki rükû ve secde yerine ima ederken kıbleye doğru ima etmiş olsun.
– Rükû ve secde yerine, başı ile ima edemiyorsa göz ucunu hareket ettirerek ima eder.
Ebu Hanife diyor ki:
“Durumu göz ucu ile ima edecek derecede düşkün hale gelen kimseden namaz farzı düşer.”