Her anne-baba çocuğunun iyiliğini ister; onlara hayır dualarda bulunur. Ancak anne baba, yaramazlık yapan çocuğuna kızgın anında istemeyerek de olsa beddua edebiliyor. Özellikle anneler, daha duygusal olmaları ve hislerine hâkim olmakta zorlanmaları sebebiyle çocukları için kendilerinin de m olmayacağı kötü dileklerde bulunabiliyor. Dil alışkanlığı ile söylenen ıcddualar, dua vaktine rastladığında kabul olunabilir. Ebeveynin kızgın ııııda yaptığı bir bedduayla çocuğuna kötülüğü dokunabiliyor.
Kim olursa olsun birisine beddua edilmesi, onun kötülüğünün istenmesi dinimizce hoş karşılanmamaktadır. Peygamberimiz kendisine kötülük edilenler de dâhil kimseye beddua etmemiştir. “Taif Seferi sırasında kendilerini taşlatan, yoluna çalılar döşeyerek ayaklarının kan içinde bırakmış olanlara dahi beddua etmemiştir. ‘Allah’ım! Onlara hidayet nasip eyle, olur lıl onların neslinden İslam’a hizmet edenler çıkar’ diye dua etmiştir.
Anne-babalar kötü niyetle olmasa da sinirli anlarında çocuklarına beddua edebilmektedirler, dua vaktine gelmesi halinde beddua kabul edilebilir. Peygamberimiz: “Kendinize beddua etmeyin, çocuklarınıza beddua etmeyin, mallarınıza da beddua etmeyin. Dilekleriniz, kabul edildiği zamana denk gelir de Allah bedduanızı kabul ediverir.
“Bir gün Abdullah b. Miibarek’e bir baba gelerek çocuğunu şikâyet etti, “Abdullah b. Mübarek, ‘Çocuğuna beddua ettin mi?’ diye sordu. ‘Evet, beddua ettim’ diyen babaya Abdullah b. Mübarek’in cevabı şöyle olur: Çocuğunun ahlakını sen kendin bozmuşsun.”
Ebeveynin bedduası, onların beddua etmedeki içtenlikleri, buna sebep olan mağduriyetleri ve duydukları acı ölçüsünde karşılığını bulur. Ama Allah’ın bu karşılığı ne zaman ve ne şekilde vereceği bilinmez. Bu sebeple anne babalar dilini bedduaya değil, duaya alıştırmalı. Ağızdan çıkan söl hayırlı olmalı.
Diğer insanlar için diline hâkim olması, ne söylediğini bilerek söylemesi, duygu ve düşüncelerini, sevinçlerini ve acılarını, hatta öfke ve tenkitlerini güzel kelimelerle ifade etmesi istenen müminler, kendilerinden bir parçn olan çocukları, geleceğe yönelik ümitleri için daha da dikkatli olmak zorıııı dadırlar. Onlar henüz mükellef de değildirler. Bizi yaratan Rabbimizin hoş karşılayıp fırsat verdiğine siz de sabredin ve fırsat verin. İyiliği için gayıef sarf edin. Hatalarını iyi bir üslupla söyleyin ve hatalarından vazgeçirmeye çalışın. Doğruyu ve doğruların güzelliklerini gösterin. Onlar için gerçek manada büyük olun. Mümin daima şuurla hareket eden insan olmalı, îmân, akıl ve iradesinin önüne hiçbir şeyin geçmesine izin vermemelidir.
Çocukları kötülüklerden korumak için, sabah akşam ve mümkünse zaman zaman, İhlas, Felak ve Nâs surelerinin okunması sünnettir.
“Bütün şeytanlardan, bütün haşerattan ve isabet edici gözden, Allah’ın tam kelimelerine sığınırım.’’
Rasûlullah (s.a.s.) torunları Hasan’la Hüseyin’i şu dua ile korumaya alırdı.
Rasûlullah (s.a.s.): “Sizden biri uykuda korkarsa:
“Allah’ın eksiksiz, tam olan kelimeleri ile gazabından, cezalandırmasından, kullarının şerrinden, şeytanların vesveselerinden ve onların bana gelmelerinden Allah’ın tam olan kelimelerine sığınırım, desin. Artık bunlar ona zarar veremez Abdullah b. Ömer bunu aklı eren çocuklara öğretir; aklı ermeyenler için de yazar ve boyunlarına asardı.”