Hastalık ve kusur iki nevidir. Birincisi, cinsel hayatla ilgili olup, erkek veya kadında cinsî münasebeti engelleyen hastalık ve kusurlardır. İkincisi ise, tiksinti ve nefret veren, yahut bulaşıcı olan hastalıklardır.
Erkeğin iktidarsız olması, tenasül organının kesik veya sakat olması, kadının tenasül organında cinsî münasebeti engelleyen bir sakatlık veya anormalliğin bulunması birincisine; cüzzam, çiçek, frengi, saçkıran, akıl hastalığı… İkincisine örnektir.
Bu hastalık, kusur ve sakatlıkların ayrılma sebebi sayılması konusunda farklı görüşler, evliliğin gayesi hususundaki farklı anlayışlar ile ilk devir uygulamalarına ve bunların yorumlarına dayanmakta; bazı müctehidler, İslâm hukukunda kabul edilmiş olan zararın giderilmesi prensibini de dayanak olarak kullanmaktadırlar.
İmam Ebu Hanife ve Ebu Yusuf a göre, kadın ancak, kocasının erkeklik uzvunun kesik, husye yumurtalarının çıkarılmış ve iktidarsız olması durumunda, boşanmak için mahkemeye başvurabilir. İmam Muhammed ise, sebeplerin çerçevesini genişleterek, “Kadın, hasta, kusurlu veya sakat olan erkekle beraber yaşadığı takdirde zarar göreceği her sebeple mahkemeye başvurabilir” demiştir.
Iconic One Theme | Powered by Wordpress