İslâm’a göre, haber vermeden ve izin almadan bir başkasının evine girmeye kimsenin hakkı yoktur.
İzin alınmadan başkalarının evlerine girilmenin yasaklamasında iki önemli sebep vardır. Biri iffetin korunmasıdır. Örtünme, iffet ve namusla alâkalıdır. Bu nedenle, yani kadının örtüsüz olarak görülmesini engellemek için, izinsiz girilmesi yasaklanmıştır. Diğeri de her insanın kendine has sırlarının korunmasıdır. Zira her insanın dinlenme yeri olan evinde birtakım sırları vardır ki, kimsenin, hatta en samimi arkadaşının bile bunları bilmesini istemez.
İzin isteme emrinin yalnızca kadınların bulunduğu evlere mahsus olduğu zannedilmesin. Bu emir, mutlak ve umumidir.
Hz. Peygamber (sav) bunu ashabına da tavsiye ediyordu. Kaynakların naklettiğine göre, Hz. Peygamber (sav) başkasının evine gittiğinde kapının önünde durur ve “Esselâmu aleyküm ya ehle’l-beyt!” derdi. Bunun üzerine kendisine izin verilirse girerdi ve eğer cevap alamazsa selâmı ikinci ve üçüncü defa tekrar ederdi. Çünkü ev sahibinin duymamış olması mümkündür. Üçüncü defasında da cevap alamazsa, geri dönerdi. Peygamber Efendimiz (sav), kızı Fatıma (r.anh)’mn evine gittiğinde de aynı şekilde davranırdı.
Bu âyetlerden anlaşıldığı üzere, içeriye girmek için izin alınması gereken evler, içinde oturulan evlerdir. Bu bakımdan han, hamam, kervansaray gibi umumi yerlere girmek için izin alınması gerekmez.
Iconic One Theme | Powered by Wordpress