«Ümmet Olmak Şerefî»

Ne derviş, ne de pirim;
Ne vezir, ne emirim;
Kapısında Kıtmir’im,
Billâhi Muhammed’in,
Nûr-u çeşmim Ahmed’in..
Onun Kıtmir’i oldum,
Devleti onda buldum,
Hak didârını gördüm,
Vechinde Muhammed’in,
Nûr-u çeşmim Ahmed’in..
Kıtmir’i olmak bence,
Şahlıktan daha yüce,
Beklerim gündüz gece,
Yolunu Muhammed’in,
Nûr-u çeşmim Ahmed’in..
Bassın, geçsin üstüme;
Can fedadır dostuma,
Berat verdi destime,
Kuluyum Muhammed’in,
Nûr-u çeşmim Ahmed’in..
Baksa bir kez yüzüme,
Nûr dolardı özüme,
Sürme çektim gözüme,
Tozunu Muhammed’in,
Nûr-u çeşmim Ahmed’in..
Lâyık mı böyle demek,
Kıtmir olup beklemek,
Cebrail gibi melek,
Emrinde Muhammed’in,
Nûr-u çeşmim Ahmed’in..
Cebrail kanat serdi,
Bassm diye yol verdi,
Gök ehli selâm durdu,
Önünde Muhammed’in,
Nûr-u çeşmim Ahmed’in..
Arş-ı Rahman müştehir,
Kademiyle müftehir,
Aşkî lûtfa muntazır,
Ümmeti Muhammed’in,
Nûr-u çeşmim Ahmed’in..