Okunuşu: Bismillâhir’Rahmânir’Rahiym
Tebbet yedâ Ebiy lehebiv ve tebbe [1]. Mâ ağnâ anhü mâlühû ve mâ keseb [2], Seyaslâ nâran zâteleheb [3]. Vemraetühû hammâletel-hatab [4], Fiy ciydihâ hablüm mim mesed [5].
Ma’nâsı: “Ebu Leheb’irı iki eli kurusun. Kendisi de kurudu (mahvoldu helâk oldu) gitti. Ona malı da, kazancı da fayda vermedi. O alevli bir ateşe girecektir. Karısı da odun hamalı olarak boynunda bükülmüş ip olduğu halde (cehenneme girecektir).”