«Ramazan»

On bir ayın sultanı yine şevk ile geldi,
Muhammed bülbülleri hâfızlar dile geldi,
Melek yüzlü mü’minler dağıldı câmilere,
Hak inayet eyledi, affa vesile geldi..
Minareler donandı kandil kandil nur ile,
Mü’minler hazırlandı neş’e ve sürür ile,
Fakir – zengin her eve doldu rahmet, bereket;
Ramazana kavuştuk hamdolsun huzur ile.
Namaz dine burhandır, iymanın alâmeti;
Oruç nâra kalkandır, islâmm selâmeti;
Namaz ile oruca devam eden mü’minler,
Hiç şüphesiz kazanır ebedi saadeti..
Namaz ile oruca Mevlâ cennet va’deder,
İbadet edenleri KULUM diye yâdeder,
Her hayırlı amelin ecri bire bin olur,
Mü’minleri iftarda cemaliyle şâdeder..
Oruç tutan rnü’minin her nefesi teşbihtir,
Bu ibadet insanı, meleklere teşbihtir;
Cilıâd-ı ekber denen nefis mücahedesi,
Kulu Hak rizasına isâl için tenbihtir..
Boş geçirme ömrünü, Hakka kullukta bulun;
İbadet ve tâattır ilk vazifesi kulun,
Her fâni gibi sen de ölümü tadacaksın,
O ebedi âlemde cennete varsın yolun..
Dinle bâk, ne buyurur ol Mevlây-ı müte’al,
Bu İlâhi müjdeden sen de nasibini al,
İftar vakti hitab-ı sübhani vârid olur,
Oruç tutan kuluyla söyleşir hem Zül-celâl..
Buyurur ki: (Ey kulumî Yeme dedim, yemedin;
Kendini men’eyledin, nefse boyun eğmedin,
Benim rizam uğrum aç kaldın, susuz kaldın;
Şehvani duygularla kimseye el değmedin..
Cemalimi gör şimdi, rizama lâyık oldun;
LEN TERAN1 sırrında, Musa’ya fâ’ik oldun;
Keşf-i hicâb eyledim, didarıma nazar kıl;
Oruç ile arındın, nurumla râ’ik oldun..
Ümmetisin sen benim Habibim Muhammed’in,
Emr-ü nehyim bildiren nur-u arşım Ahmed’in,
Anmçün hazırladım cennet-ü cemâlimi,
Sen de cnu sevmekle, âli oldu himmetin..)
Bu hitab-ı izzeti kulağı olan duyar,
İnsan olan kendini Hak boyasıyla boyar,
Rizayı ilâhiyye nail olmak isteyen,
Kur’an hükümlerine harfi harfine uyar..
Aşkî der ki: (İlâhi! Bu ne büyük ni’mettir,
Namaz, oruç kadrini bilen cana minnettir;
İnsanı, insan yapan bu âlem-i fânide;
Şehadet ederim ki, farzlar ile sünnettir..)