HZ. ALİ’NİN İSTEĞİNİ, sevgili baba, kızına ulaştırdı. Evlilik zamanı çoktan gelmişti Fatıma’sının. Pek çok isteyeni vardı. Bu isteklerin hiçbirini kızına ulaştırmamıştı peygamberimiz. “Hayır” demişti isteyenlere.
Sevgili dostunun, amca çocuğunun isteğini söyledi ciğer köşesine.
Başka ufuklara yol alma zamanı gelmişti kızının. Peygamberlik bahçesinden koparılma zamanı gelmişti. Başka bahçelerde güller açtırma zamanı gelmişti.
Her şeyde incelikle davranan baba kızına buyurdu:
“İstemiyorsan ‘hayır’ de. İstiyorsan cevap verme. Sukutun kabuldür.” dedi.
Babasının kendisine ulaştırdığı bu teklife, Fatıma’nın itirazı olamazdı. Olmadı da…
Asırları kucaklayan bir sessizlikle sustu. Ehli beyti coşkuya getiren bir sükûtla sustu.
Tüm melekleri coşturan bir sessizlikle sustu.
Kalbi konuşurken, gözlerinden ayrılık muştusu birkaç damla yaş salıverdi.
Ayrılık rüzgârı esmişti bir anda sevgi dünyasında. Kalp tellerini yaman sızlatmıştı ayrılık yeli.
Sevgili baba, ayrılığın ilk esintisini hisseden kızını, alnından öperek rahatlatıcı sözlerle teselli etti:
“Ey kızım! Ben seni isteklilerin içinde ilim bakımından en yüksek, ahlak bakımından en ileri, Müslümanlığı kabul bakımından en önde gelen birisiyle evlendirdim.”
O, Allah’ın Mukit ismiyle çocukları için her zaman, en iyi tercihleri yapan bir Babaydı (a.s.m.)…
Iconic One Theme | Powered by Wordpress