Peygamber Efendimiz Seven Bir Babaydı

  SEVGİYİ SÖZCÜKLER TANIMLAR. Yürekler sözcüklerin ellerinden tutup başkasına kaçar. Duygu denen gizemli dünya, sözle yol bulup dışarı akar.
Çocuklara sorarız “ Beni ne kadar seviyorsun?” diye.
Minik dünyasındaki sevgiyi kelimelerle ifade etmesini umarız. Bulamaz çocuk çoğu kez, duygularını dillendirecek sözcükleri. “Çok” der, bazen de küçük kollarını açabildiği kadar açarak anlatır sevgisinin büyülü büyüklüğünü.
Onun, çocuğu sevmesi de başkaydı.
Çocuklara sorardı.
“Beni seviyor musunuz?”
“Evet!” derdi çocuklar. “Evet ya Resulallah!”
Peygamberimiz duygularını sözcüklere dökerdi.
“Vallahi ben de sizi çok seviyorum!”
Dördüncü kızıydı Fatıma’sı.
Seviyordu…
Hiç bir babanın sevmediği kadar… Sevemeyeceği kadar…
Sevgisini kimi zaman şefkatle yanaklarını okşayarak, kimi zaman da ellerinden tutarak dillendirirdi. Ve sözcüklerle desteklerdi anlatımını.
Sevgi, şefkat olup damlardı sözcüklerinde.
Sevgi, merhamet olup akardı kelimelerinde.
Sevgi, sözcüklerde güller açtıran bir güzelliğe ulaşırdı ifadelerinde.
Fatıma’sının ellerinden tutar ve sevgisini tanımlardı. “Ciğer köşem…”
Kalbinin bir parçası… Yüreğinin bir yanı… Hayatiyetinin ta kendisi…
Ciğer köşesi.
Ciğerinin köşesi…
Sevginin ve sevmenin sözcükteki eşsiz ifadesi…
“Ciğer köşem…”
Sevginin sözcük sultam, sultan tanımı:
“Ciğer köşem…”
O, çocuklarını çok seven bir Babaydı…
O, Allah’ın kullarını çok seven ismi Vedud’u sözcüklerle çocuklarına ifade eden bir Babaydı (a.s.m.)…