Peygamber Efendimiz Çocuklarını Hep Ayakta Karşılardı

BABALARA VE TÜM BÜYÜKLERE saygı gösterilmesi gerektiği çocuk iken öğretilir. Baba, çocuğun gözünde en büyüktür. En güçlüdür. En saygı değer olandır.
Çocuklar, babalar gelince toparlanırlar. Eskiden ise çocuklar, babanın her odaya girişinde ayağa kalkardı.
Hep bunlar çocuklar içindi.
Çocuklar için ise babalar hiç ayağa kalkmadı. Hiç saygı gösterisinde bulunmadı. Oysa alemler Sultanı Efendimiz, çocuğu için ayağa kalkan bir babaydı.
Sevgili Fatıma’sı ne zaman evine gelse onu ayağa kalkarak karşılar ve minderine oturtarak ağırlardı.
Kendisi de ne zaman kızının evine gitse, Fatıma’sı ayağa kalkar, ellerinden öper, babasını minderine oturturdu.
Aslında bu gidip gelmeler çok geç aralıklarla yapılmazdı. Sık sık olan bu görüşmeler, samimiyet denen saygı ve hürmet anlayışını azaltan duruma uğramadan tekrar edilirdi.
Peygamberimiz, çocuğunu sevdiği kadar ona saygı kuralları çerçevesinde davranırdı.
O, çocuğunu önemseyen bir babaydı. O, çocuğunu çok önemsediğini ve ona verdiği değeri çevreye davranışlarıyla da belli eden bir babaydı.
O, çocuğu için ayağa kalkan tek babaydı.
O, yavrusunu her defasında ayakta karşılayan ona Allah’ın pek yüce, büyük ismi Azim ile yönelen bir Babaydı (a.s.m.)…