Peygamber Efendimiz Çocuklarını Dinlerdi

EŞİYLE BİR SORUNU VARDI Hz. Rukiye’nin. Konuşmak, derdini birilerine anlatmak ihtiyacı duydu.
O kapıya koştu.
Evine. Baba ocağına, babasına…
Her genç kızın evlendikten sonra yaşadığı problemlerde akıllarına gelen o ilk kapıya. Çözüm kapısı görülen o kapıya. Kimi zaman da sığınak olan o kapıya…
Gitti Rukiye bu düşüncelerle o kapıya…
Bazen aileler, genç kızların bu rahatlama kapısını evine alışsın, oraya bağlansın düşüncesiyle kızlarına kapatırlar. Daha da kapanır kızlar içine. Daha da sıkışır ruhları. Daha da bunalır psikolojileri.
Peygamberimizin gönlü gibi kapısı da her zaman açıktı çocuklarına.
Eşiyle problemli Rukiye’si gelmişti şimdi de yanma. Eşinden şikayet etti peygamberin güzel gülü. Kız kardeşi Fatı- ma’nın eşinin kendi eşinden daha iyi olduğunu söyledi
Eşi Hz. Osman ile eniştesi Hz. Ali’yi kıyasladı. Peygamberimiz dinledi ve dedi:
“Kızım, kadın için kocasını şikayet etmekten daha tatlı bir şey yoktur.”
Aile sorunlarında küçük meseleler annelere anlatılır hep. Babalar pek duymadan çözülür sorunlar.
Ama peygamberimiz öyle değildi. Çocukları tüm sorunlarını ona götürürdü.
Çocukların erkek değil de, kız çocuğu olduğunu düşünürsek babaya ait sorunlar değil gibi düşünülebilir kızların sorunları. Erkek çocuklarının sorunları daha erkekleri ilgilendirir olarak görülebilir. O kızlarının her türlü sorunlarına çare bulan ve onlarla ilgilenen bir babaydı.
O babaydı…
O, Semi ismiyle çocuklarını dinleyen bir babaydı…
O, Allah’ın işiten ismi olan Semi ile çocuklarına yönelen ve onların sorunlarını dinleyen bir Babaydı (a.s.m.)…