Peygamber Efendimiz Çocuklarına Yardım Ederdi

By | 30 Temmuz 2015

peygamber-efendimiz-cocuklarina-yardim-ederdiHZ. ALİ İLE HZ. FATIMA evlerinde un öğütüyorlardı. Elleri kabarmış, yanakları kızarmıştı. Sabır almlarında tomur tomur ter olmuştu…
Birden kapı çaldı. Gelen alemlere rahmet bir babaydı.
Rahmetle geldi.
Sevgiyle geldi.
Onlara gülümseyerek baktı. Eşitliğe her yerde dikkat eden Allah Resulü sordu:
“Hanginiz daha yorgunsunuz?”
Belliydi biri daha çok yorgun. Birinin daha çok kabarmıştı elleri yüreği gibi. Yine de sordu kimin daha yorgun olduğunu.
Yorgun beden “ben” demedi, diyemedi. Benliği sevmeyen kişiydi o. Başkasına nefsini tercih edendi. Ailede fedakarlık dersini babasından ve anasından alan kişiydi. “Ben” diyemedi.
Onun yerine eşi Hz. Ali hemen Allah Resulüne diğer bir fedakarlık örneği ile:
“Fatıma daha yorgun ey Allah’ın Resulü” dedi.
Peygamberimiz gülüne gülümseyerek baktı:
“Kalk kızım!” dedi.
Fatıma’sı kalktı.
Fatıma’nın yerine kâinatın efendisi oturdu. Onun yerine değirmeni döndürmeye başladı.
Tüm kâinat, Onun için dönüyordu.
Tüm sistemler, Onun için dönüyordu.
Varlık alemlerindeki tüm varlıklar Onun için dönerken, O, Fatma’sı için döndürdü değirmeni tüm evren gibi…
Tüm sistemler yavrusunun değirmeni için döndü. Tüm kâinat değirmen gibi döndü Fatma’sının değirmeni ile.
O çocuklarının etrafında dönen bir babaydı.
O, Allah’ın yardım eden anlamındaki Mugis ismiyle çocuklarına yardım eden, imdada yetişen bir Babaydı (a.s.m.)…