O, Çocuklarını Koruyan Bir Babaydı

O, KORUYAN BİR BABAYDI.
Çocuklarını tüm kem gözlerden korudu.
Tüm şerlerden korudu.
Tüm kötülüklerden korudu.
Gözlerini korudu. Kalplerini korudu, imanlarını korudu.
Dünyalarına hiçbir küfrün, hiçbir kötülüğün girmesine, sızmasına, yansımasına izin vermedi.
Ahiretlerini korudu…
Bu korumada, Rabb’inin koruması en büyük korumaydı Onun için. Onları, her an O’nun huzuruna götürdü. Onları dünyaya yöneltici hiç bir davranışta bulunmadı, hiçbir ko-nuşma yapmadı.
Asıl koruyanın kapısına gönderiyordu onları her defasında. Sabaha ulaştıklarında ve akşama kavuştuklarında O’nu zikretmelerini istiyordu:
“Sübhanallahi ve bi-hamdih. Vela kuvvete illa billah. Maşallahu kane vema lem yeşe’ lem yekun. A’lemü ennellahe ala külli şey’in kadir. Ve ennellahe kad ehata bi-külli şey’in ilma’.”
(Allah’ı tespih ederim, ona hamdolsun. Allah’ın gücünün dışında başka kuvvet yoktur. Allah’ın dilediği olur, dilemediği olmaz. Biliyorum ki Allah, her şeye muktedirdir. Allah her şeyi ilmi ile kuşatmıştır.)
Sevgili yavrularına diyordu ki:
“ Kızım, Allah’ı, kim bu şekilde sabah anarsa akşama kadar, akşam anarsa sabaha kadar korunmaya alınır.”
O, çocuklarını koruyan bir babaydı.
O, çocuklarına Hafiz ismiyle yönelen, onları koruyan ve Hafiz-i Hakikiden korunmasını talep eden bir Babaydı (a.s.m.)…