Mesh bir şeyin üzerini elle silmek demektir. Başın, ayaklara giyilen mestin veya sargının üzerine, elin ıslaklığı ile dokunmaya mesh denir.
İslâm’da mestler ya da mest şartlarına haiz çorap, ayakkabı, çizme gibi şeylerin üzerine mesh etmek caizdir. Allah Resulü’nün hayat-ı seniyyeleri içinde mestler üzerine mesh ettiği vâkidir. İslâm tarihinde itikadi mezheplerin teşekkülü döneminde bu mesele problem olduğundan dolayı, İmam Azam Hazretlerinin yazmış olduğu “Fıkh-ı Ekber” adlı kitapta, bunu iman edilmesi gerekli olan hususlar arasında saydığı bilinen gerçeklerdendir.
Mestte aranan birtakım şartlar da vardır bunlar;
1) Mestler, ayakları topuk kemikleriyle beraber örtecek şekilde olmalıdır.
2) Giyilen mest, bir fersah (yaklaşık 6 km) yürüyecek kadar dayanıklı olmalıdır.
3)Mestler bağcıksız olarak ayakta durabilmelidir.
4)Mest, der,ye suyu geçirmemelidir.
5)Mestin topuktan aşağı kısmında, ayağın küçük parmağının üç misli büyüklüğünde yırtık olmamalıdır.
Abdest alırken mestin üzerine elin en az üç parmağı kadar yerin elin ıslaklığı ile bir defa meshedilmesi gerekir.Bunun için mestin abdestli olarak giyilmiş olması gerekir.
Mest üzerine meshin süresi 24 saat (bir gün) , yolculuk durumunda ise 72 saattir(üç gün).Bu müddetin başlangıcı, mestler giyildikten sonra ilk abdestin bozulma zamanından itibarendir.Örnek verilirse, bir kimse abdestini aldıktan sonra o taharet üzerine mestlerini giyse de beş saat sonra ondan abdesti bozucu bir hal meydana gelse, bu beşinci saatten itibaren meshin müddeti yolcu olmayan için yirmi dört saat ve yolcu için yetmiş iki saat devam eder.Mestleri giyiş zamanına bakılmaz.
Üzerinde sargı bulunan bir organın abdest alırken su ile yıkanması sağlık açısından zararlı ise, bu sargı çözülmeyip üzerinin meshedilmesiyle yetinilir.Hatta mesh etmek de zararlı ise ondan da vazgeçilebilir.Sargının çoğunu sadece bir defa meshetmek yeterlidir.Sargının abdestsiz veya cünüpken sarılmış olması meshe engel olmadığı gibi bu meshin süresi de yoktur.