Mekrûh, lügatte, sevimsiz bulunan, nâhoş ve kerih görülen şey demektir. Istılahta ise, dinen yapılması çirkin ve kötü görülen işler mânasına gelir. Abdest alırken ve gusül ederken suyu israf etmek, erkeklerin başı açık namaz kılmaları gibi hususlar mekruhlardandır.
Mekrûh iki kısma ayrılır:
- Tahrîmen Mekrûh:Harama yakın olan mekrûha denir. Abdest alırken suyu israf derecede harcamak gibi.
- Tenzîhen Mekrûh:Helâla yakın olan mekruhtur. Burnu sağ el ile temizlemek gibi.