Kâfirûn Sûresinin İzahı

Bu Kâfirûn Sûresi, İslâm davasının esasını (temelini) açıklıyor. İslâm dininin tek esası (temeli, kökü) bir olan Allâh’a ibâdet etmektir. İslâmda (kulluk) yalnız ve yalnız Allâh’a ibâdet edip tapmaktır. Allâh’dan başka ibâdet edilecek (tapılacak) hiç bir varlık yoktur. Bu sûre bu esası, bu temeli bildiriyor.
Bu sûre, bir de kâfirlerin inat ederek kâfirlikten puta tapmaktan vazgeçip dönmek istemediklerini bildiriyor. Bir de kâfirlik ile Müslümanlığın hiç bir zaman ikisi bir arada anlaşamıyacaklarını bildiriyor, bütün Müslümanların bu gerçekleri (hakikatları), daima bilip Kur’ân’ın gösterdiği bu ışıklı yoldan giderek kâfirlerle dostluk kurulamayacağını akıllarında iyice tutmaları gerekmektedir.
Bu sûrenin Peygamberimize geliş sebebi şöyledir: Peygamberimiz, insanlara daima bir olan Allâh’a ibâdet etmeleri Müslümanlığın birinci esasının Allâh’a ibâdet etmek olduğunu söylüyordu. Kureyş kâfirleri, Peygamberimize:
— Ey Muhammedi Bir sene biz senin Rabbına tapalım, bir senede sen bizim putlarımıza tap dediler.
İşte bu okuduğumuz Kâfirûn Sûresi, puta tapanların bu saçma sözleri üzerine Peygamberimize gelmişti. Allah, bu sûreyi Cebrâil (Aleyhisselâm) ile Peygamberimize göndermiştir.
Bu sûre gelince Peygamberimiz, hemen Kâbe’ye gidip Kureyş müşriklerinin (puta tapanların) hepsinin topluca bulunduğu bir anda (zamanda) kâfirlerin yüzüne karşı bu Kâfirûn Sûresini okudu:
“Ey kâfirler! Ben sizin tapmakta olduklarınıza (putlara) tapmam. Siz de, benim ibâdet etmekte olduğum (Allâh’a) ibâdet etmezsiniz. Zaten ben sizin tapmış olduklarınıza tapmam. Siz de hiç bir zaman benim ibâdet ettiğime (Allâh’a) ibâdet ediciler değilsiniz. Sizin dininiz size, benim dinim bana.”
Kâfirler böylece Peygamberimiz Hz. Muhammed (Aleyhisselâm)ın Peygamberlikten vaz geçmeyeceğini anladılar. Ve artık Peygamberimizden ümidlerini kestiler.
Peygamberimiz açık açık kâfirlere dedi:
“Ey kâfirler! Sizin dininiz (puta tapmanız, putperestliğiniz sizin olsun. Benim dinim, Allâh’a kulluk etmem, ibâdet etmem de bana âittir, diyerek kâfirlikle İslâm dininin hiç bir zaman bir arada bağdaşmayacağını (anlaşamıyacağmı) bildirmiştir.
Peygamber Efendimiz, Allâh’ın emirlerini yumuşak bir dille, tatlı tatlı söylerken bu sûrede: “Ey kâfirler!” diye sert bir dille söylemesi Allâh’m emri olmuştu. Kureyşten bazı kâfirler inadlarından dolayı Müslümanlığa ve Peygamberimiz Hz. Muhammed’e karşı çıkmış ve düşmanlıklarını arttırmıştılar. Bu azılı kâfirlerin artık imân etmiyecekleri Allâh tarafından biliniyordu. Onun için Kureyş’ten malûm kâfirlerin suratına okuması için Cenâb-ı Hak, Peygamberimize bu sert emri verdi, Peygamberimiz de Allâh’ın emrini yerine getirdi.