Hudeybiye Antlaşması

   Medine’ye iyice yerleşen Mekkeli müslümanlar (muhacirler), doğup büyüdükleri ve dinleri uğruna terk ettikleri Mekke’yi ve Kabe’yi özlemişlerdi. Hicretin altıncı yılında Peygamberimiz (sav), 1400 kişiyle birlikte Mekke’ye gitmek üzere yola çıktı. Mekkeliler durumu öğrenince, müslümanların Mekke’ye girmelerini engellemek istediler.
Müslümanlar, Hudeybiye denilen yerde konakladılar. Hz. Osman (ra), elçi olarak Mekke’ye gönderildi. Silahsız olduklarını, savaşmak için gelmediklerini, niyetlerinin sadece Kabe’yi ziyaret olduğunu söyledi. Müşrikler, buna razı olmadılar. Hudeybiye’de yapılan uzun ve çetin görüşmeler sonunda, nihayet bir anlaşmaya varıldı. Lludeybiye Antlaşması denilen bu mutabakatın şartlan şöyleydi:
1) Müslümanlar bu yıl Kabe’yi ziyaret etmeden Medine’ye dönecekler, ancak gelecek yıl Kabe’yi ziyaret edecekler, bu ziyaret de üç günle sınırlı olacak.
2) Gelecek yıl yapacakları ziyareti silâhsız gerçekleştirecekler.
3) Mekke’den müslüman olup da Medine’ye gitmek isteyenler oraya kabul edilmeyecek, Medinelilerden Mekke’ye gitmek isteyenlere izin verilecek.
4) Arap kabileleri isledikleri tarafla birleşebilecek.
Bu antlaşmadan sonra müslümanlar, Mekke’ye girmeden Medine’ye döndüler.
Hudeybiye Antlaşması; ilk bakışta müslümanlarm aleyhine görünüyordu. Fakat, uzun vadede müslümanlara büyük faydalar sağlamıştır.
Hudeybiye Antlaşmasıyla müşriklerden gelebilecek tehlike ortadan kalktı. Müslümanlar huzura kavuştu. İslâm’ın sesi daha geniş bir alana yayıldı. Mekke – li önemli kişiler müslüman olarak Medine’ye geldiler. Müslümanların sayısı arttı ve bölgenin en büyük gücü haline geldi.