« Habib-i-Kibrıyâ »

Nazargâh-ı ümmette gencine-i vefâsm,
Güzergâh-ı rahmette âyine-i safasm,
Hazergâh-ı zulmette lem’a-i ıstıfâsm,
Sen Ahmed-ü Mahmud-ü Muhammed Mustafa’sın..
Gâhi bedr-id-dücâsın, gâhi şems-üd-duhâsın;
Lisan-ı İlâhide sen Yâ-sin-ü Tâ-Hâ’sm,
Rehnümay-ı rehâsm, mâveray-ı sehâsın;
Sen Ahmed-ü Mahmud-ü Muhammed Mustafa’sın..
Küntü Kenzin sırrına ârif-ü âşinâsın,
Li-Ma’allah bezminde mâ’ruf-u rûşenasın,
Le’amrike ahdiyle şâyeste-i senâsm,
Sen Ahmed-ü Mahmud-ü Muhammed Mustafa’sın..
Habib-i Kibriyâsm, hâtem-ül Enbiyâsın;
Nûr-u çeşm-i asfiyâ, kudve’t-ül Evliyâsm;
Melce-i fukarasın, enis-i zu’afasm;
Sen Ahmed-ü Mahmud-ü Muhammed Mustafa’sın..
Şefi-i rûz-i ceza, hem sahib-i livâsm;
Mahkeme-i kübrâda düstur-u muallâsm,
Aşkî kuluna rahmet, canından da evlâsın;
Sen Ahmed-ü Mahmud-ü Muhammed Mustafa’sın..