«Fâni Dünya»

Ne handan, ne hancıdan;
İbret almaz gözlerim..
Konup göçen yolcudan,
İbret almaz gözlerim..
Mâ’murlar harap olur,
Canlılar türap olur,
Ömürler serap olur,
İbret almaz gözlerim..
Yıkılır hanümanlar,
Yok olur var olanlar,
Gelip geçer kervanlar,
İbret almaz gözlerim..
Nice eş dost yitirdik,
Kabre kadar götürdük,
Bir çukura yatırdık,
İbret almaz gözlerim..
Padişahlar geçtiler,
Câm-ı mevtten içtiler,
Birer birer göçtüler,
İbret almaz gözlerim..
İnsanoğlu hülyada,
Mal-mülk kalır dünyada,
Fayda etmez ukbâda,
İbret almaz gözlerim..
Ağardı saçla sakal,
Dostlar eder istiskal,
Hiç bitmez bu kıyl-ü-kal ,
İbret almaz gözlerim..
Akıl vermiş ol Çelil,
Göstermiş binbir delil,
Gafiller olur zelil,
İbret almaz gözlerim..
Aşkî söyler pendini,
Hiç düşünmez kendini,
Görür dünya fendini,
İbret almaz gözlerim..