Okunuşu: Bismillâhir’Rahmânir’RahiymVedduhâ [1]. Velleyli izâ secâ [2]. Mâ’vedde’ake Rabbüke ve mâ kalâ [3]. Ve lel’âhiratü hayrul leke minel’ûlâ [4], Velesevfe yu’tıyke Rabbüke feterdâ [5].
Elem yecidke yetimen feâvâ [6], Veuecedeke dâllenfehedâ [7].Ve vecedeke âilenfeâğna [8]. Fe’emmelyetiymefelâ takher [9]. Ve’emmessâile felâ tenher [10]. Ve emmâ binî’meti Rabbike fehaddis [11],
Ma’nâsı: “Andolsun, kuşluk vaktine, karanlığıyla örterken geceye ki. Rabbın seni asla bırakmadı, seni hoşnutsuzluğuna da uğratmadı. Muhakkak ki âhiret senin için dünyadan daha hayırlıdır. Rabbın sana o kadar (çok) verecek ki hoşnut olacaksın. O, seni bir yetim bulup yetiştirmedi mi? Seni, yalnız bulup yol göstermedi mi? Seni, bir yoksul bulup zenginletmedi mi? Artık yetime kahretme (Hor tutma). Dilenciye çıkışma. Yalnızca Rabbi’nin nimetini söyleyip anlat.