– Bir kimse bir şehirde bir ihtiyaç çıktığında hemen gitmek üzere kaldığında ne kadar süre namazı kısaltarak kılacağı hususunda Şafiî’den üç rivayet vardır:
a – Onsekiz gün kısaltır.
b – Dört gün kısaltır.
c – Orada ne kadar kalırsa kalsın -isterse sonsuza kadar- namazı kısaltarak kılar. Bu son rivayet Ebu Hanife’nin de görüşüdür.
– Mukim iken bir namazı geçiren kimse o namazı yolcu iken kaza ederse tam olarak (kısaltmadan) kaza eder. İbn-i Münzir:
“Bu konuda Hasan-ı Basrî’den rivayet edilen şeyden başka ihtilaf bilmiyorum.” diyor.
Mustazhirî diyor ki:
“Aliizenî’den nakledildiğine göre bu meselede tarif edilen kimse namazını kısaltarak kılar. Yolcu iken de bir namazı geçse onu yolculuğundan sonra kaza ederse tam kaza eder.”
Bu Şafiî’nin iki kavlinden biridir. Bu aynı zamanda Ahmed b. Hanbel’in de görüşüdür. Şafiî’nin ikinci görüşü bu namazı yolculuktan sonra da kaza etse kısaltarak kaza eder, şeklindedir. Bu aynı zamanda Ebu Hanife ve Malik’in görüşüdür.
-Yolculuk özründen dolayı gerek takdim, gerekse te’hir şeklinde öğle ile ikindiyi, akşam ile yatsıyı birleştirerek kılmak caizdir.!*) Bu Hanefî dışındaki mezheplere göredir. Hanefî mezhebinde ise yolculuk özründen dolayı hiçbir surette bu namazları birleştirerek kılmak caiz değildir.