– Rehin, seferde ve ikamet halinde bütün fıkıh alimlerince caizdir. Ancak Davud-u Zahirî bunun sefer durumuna mahsus olduğunu söylemiştir.
– Rehin işlemi, malı teslim alma gerçekleşmese de, işlemi kabul etmekle gerçekleşir.Ancak malını rehin veren malı teslime mecbur edilir. Bu,Malikî mezhebine göredir. Diğer üç mezhebe göre rehinin sahih olmasının şartı malı almış olmaktır. (Rehin bırakılan) malı almadıkça rehin işlemi gerçekleşmiş olmaz.
– En küçük parçasınavarana kadar her zerresi ortaklar arasında müşterek olan malın -ister bölünebilir olsun; taşınmaz mal gibi, ister bölünemez olsun; köle gibi- rehin verilmesi caizdir. Ebu Hanife’ye göre bu durumdaki malın rehin verilmesi caiz değildir.
– Rehin bırakılan malın, rehin alanın yanında devamlı kalması Şafiî mezhebine göre şart değildir.
Hanefî ve Malikî mezheplerinde ise şarttır. Rehin, rehin alanın elinden -ne yol ile çıkarsa çıksın- giderse rehin batıl olur. Ancak Ebu Hanife şöyle demiştir.“Mal rehin verene emanet ve ariyet yoluyla dönmüş ise rehin batıl olmaz.”