– Bir kimse kölesini rehin verip, sonra onu azad etse Şafiî’nin tercih edilen kavline göre, kişi varlıklı ise köle azad olur, azad ettiği gündeki kıymetini vermesi lazım gelir. Varlıklı değilse azad etmek, gerçekleşmez. Malikî’de de meşhur olan kavil budur. Buna ilaveten Malik şöyle diyor:“Fakir olup (köleyi azad ettikten) sonra mala sahip olsa veya rehin veren borcunu ödese azad etmek gerçekleşir.”
Ebu Hanife şöyle diyor: “Rehin verip sonra azad edenin kölesi, rehin veren zengin de olsa fakir de olsa köle azad olur. Ancak köle bedeli tutarında çalışarak (eski) efendisinin borcunu kazandığı ile öder.” Hanbelî mezhebinde durum ne olursa olsun, köle azad olur.
– Bir kimse yüz (altın lira) karşılığı bir şeyini rehin verse, daha sonra yüz daha ödünç alıp rehin verilen şeyi iki yüzün; toplam borcun karşılığı olarak koymak istese, Şafiî mezhebindeki tercih edilen görüşe göre bu caiz değildir. Zira rehin ilk hak ile ilgili olarak yapılmıştır. Ebu Hanife ve Ahmed b. Hanbel’in görüşü de böyledir. Malik caiz olduğunu söylemiştir.