– Bir kimse birisi için bir mal ikrarında (itirafında) bulunup miktarını söylemese:
Malikî mezhebinden bazı alimlere göre kendisi için ikrarda bulunulan kimseye: “Mal denebilecek dilediğin bir miktarı söyle” denir. Bir kimse kırat veya habbeH (dahi) dese kabul edilir. Ve daha fazlasında hakkı olmadığına dair yemin ettirilir. Ebu Hanife ve Şafiî’nin kavli de böyledir. Zira (çok az bir ağırlık değeri olmasına rağmen) habbe maldır.
Malikî mezhebinden bazı alimlere göre bu kimseye -gümüş ile işlem yapanlardansa- iki yüz dirhem, altın ile işlem yapanlardan ise yirmi miskal gerekir. Bu miktar zekâtın (farz olduğu) nisabın başlangıcıdır. (Malikî alimlerinden) Kadı Abdulvehhab: “Bu hususta Malik ten bir nas yoktur. Bence altına göre dinarın dörtte biri, gümüşe göre üç dirhem gerekir” diyor.
Eğer kendisi için ikrarda bulunulan kimse için: “Onun bende büyük bir mal alacağı var” veya “HayırH alacağı var” demiş ise:
İbn-i Hübeyre “İfsah” (isimli eserin)de: “Ebu Hanife’den bu mesele ile ilgili kesin bir nas yoktur. Ancak iki talebesi kendisi için ikrarda bulunulan kimseye gümüşe göre 200 dirhem, altına göre 20 dinar verilmesi gerekir” diyor.
Şafiî ve Ahmed b. Hanbel’e göre o kişinin mal sayılabilecek en az değerdeki açıklaması kabul edilebilir. Hatta bir fels olsa bile. Bu iki mezhep imamına göre ikrar edenin:“Büyük bir mal alacağı var” demesiyle sadece “mal” demesi arasında fark yoktur.
(Malikî alimlerinden) Kadı Abdulvehhab diyor ki: “Bu meselede de Malik’ten bir nas yoktur” Ebheri de Şafiî gibi söylemektedir. Bana kuvvetli gelen görüş Ebu Hanife’ninkidir.
İkrar bulunan: “Bende onun çok dirhem alacağı var” dese:
Şafiî ve Ahmed b. Hanbel’e göre üç (3) dirhem gerekir. Malikî alimlerinden Muhammed b.Abdulhakem de böyle söylemiştir. Zira meselede Malik’ten bir nas yoktur. Ebu Hanife’ye göre on (10) dirhem gerekir. Ebu Hanife’nin iki talebesine göre ikiyüz (200) dirhem gerekir. Malikî alimlerinden Kadı Abdulvehhab da bunu tercih etmiştir.