– Mezhep imamları ariyetin teşvik edilmiş, sevap olan bir ibadet olduğunu ittifak etmişlerdir.
– (Ariyet mal telef olduğu takdirde) zararının karşılanması hususunda ihtilaf edilmiştir:
Şafiî ve Hanbelî mezheplerine göre (telefi halinde) ariyetin zararını malı ariyeten alan öder.İster kendiliğinden, isterse kişiden kaynaklanan bir kusurdan dolayı telef olsun.
Hanefî mezhebine göre ariyet mal emanet durumundadır. Alan kişiden kaynaklanan kusurlu bir davranıştan dolayı olmadıkça telef olması halinde zarar ödenmez. Telef olma hususunda ariyet alanın sözü makbuldür. Hasan-ı Basrî, Nehaî, Evzaî ve Sevrî’nin görüşü de böyledir.
Malikî mezhebine göre ariyet malın telef olduğu kesinlikle belli olunca onu ariyet alan ödemez. Ariyet mal, ister hayvan, ister elbise, ister zinet eşyası -açık veya gizli ziynet için olsun- durum aynıdır. Ancak kendisinden kaynaklanan bir kusur sonucu telef olmuş ise öder. Bu, rivayetlerin en makbul olanıdır.
Katade ve başkalarına göre ariyeti veren alana (telef olduğu takdirde) zararın karşılanmasını şart koşarsa, şarta bağlı olarak zararı alan öder, şart koşulmamış ise ariyetin zararını alan ödemez.