Açık Arazide Tuvalet:
– Açık arazide tuvalet ihtiyacını giderirken kıbleye doğru kişinin yüzünü ve sırtını dönmesi haramdır. Bu Şafiî, Maliki, meşhur olan görüşe göre Hanbelî mezhebine göredir. Ebu Hanife ve Hanbelî’den bir diğer rivayete göre, açık arazide olsun, ev içerisinde olsun bu hareket mekruhtur. Davud-u Zahirîye göre ise caizdir.
– Abdestini idrar veya dışkı yoluyla bozan kişiye pislik çıkan yerini temizlemesi Şafiî ve Hanbelî’ye göre vaciptir.
Malikî’de bir rivayete göre budurumda olan kimse temizlenmeden namazını kılarsa namazı sahihtir.
Ebu Hanife ve Malikî’den bir diğer rivayete göre bu sünnettir.
Ebu Hanife’ye göre temizlik işlemi yapmadan namaz kılınırsa namaz sahihtir. Pisliğin çıktığı yer kadar miktar diğer pislikler hususunda da vücudun veya giysinin her yerinde namazın sahih olmasına engel değildir. Bu miktar bir dirhemin (gümüş liranın) büyüklüğü kadardır.
Dışkı çıkan yerin dışında necaset bir dirhemden fazla olduğu takdirde onun giderilmesi vaciptir.
– Temizlenme işini üçten az taş ile yapmak caiz değildir, isterse üçten azı ile temizlenme gerçekleşmiş olsun. Bu Şafiî ve Hanbelî’ye göredir. Üçten maksat tek tek üç taş değildir. Bir taşın üç ayrı yeri mesela köşesi olsa her köşesi ile ayrı ayrı temizlenilir.
Üç ile temizlenme gerçekleşmezse dördüncü, beşinci temizlik meydana gelene kadar devam edilir.
Ebu Hanife ve Malik’e göre asıl olan temizlenmektir, bu tek taşla gerçekleşirse daha ziyadesi müstehap değildir.
– Temizlenme işi, taş yerine geçen kerpiç tuğla, ağaç gibi şeylerle de olur. Bu görüş birliği ile böyledir.
Davud-u Zahirî’ye göre taş dışındaki maddeleri temizlemede kullanmak caiz değildir.
Şafiî ve Hanbelî’ye göre temizlenmede kemik ve (kurumuş) hayvan dışkısı kullanmak temizlenmek için yeterli değildir.
Hanefî ve Malikî’ye göre bunlar yeterlidir, fakat bunları temizlenme işinde kullanmamak müstehaptır.