«Dertli Gönül»

Bu dünyaya mağrur olan,
Uyan gel hâb-ı gafletten,
Gadrederek mağdur olan,
Uyan gel hâb-ı gafletten..
Bir gün gelir uyanırsın,
Teneşire dayanırsın,
Bu sözüme inanırsın,
Uyan gel hâb-ı gafletten..
Kazarlar bir korkunç çukur,
Felek her gün kefen dokur,
Bulunmaz arkandan okur,
Uyan gel hâb-ı gafletten..
Kabir amel sandığıdır,
Nâr-ı cahiym yandığıdır,
Yılan, çıyan konduğudur;
Uyan gel hâb-ı gafletten..
İki melek gelir, konar;
Sual sorar, seni sınar;
iblis bile seni kınar,
Uyan gel hâb-ı gafletten..
Aşkî nâdim günahına,
Gelen olmaz hiç âhma,
Yalvaragör Allahına,
Uyan gel hâb-ı gafletten..
Kime gidip deva seram,
Gönül eğlenmez, eğlenmez..
Derde nice merhem vuram,
Gönül eğlenmez, eğlenmez..
Padişahlar gelmiş, geçmiş;
Ecel şarabını içmiş,
Bu dünyadan mahzun göçmüş,
Gönül eğlenmez, eğlenmez..
Harabolmuş mâ’mur iller,
Sararmış hep açan güller,
Ötmez olmuş şen bülbüller,
Gönül eğlenmez, eğlenmez..
Derdim artar günden güne,
Ne bayrama, ne düğüne;
Bakma yüze güldüğüne,
Gönül eğlenmez, eğlenmez..
Ne zenginle, ne fakirle;
Ne altınla, ne bakırla;
Ne âhu gözlü çakırla,
Gönül eğlenmez, eğlenmez..
Ne mal, ne mülk etmez fayda;
Ömrün geçse de sarayda,
Ecel oku hazır yayda,
Gönül eğlenmez, eğlenmez..
Ne evlâd-ü iyalimle,
Ne emlâk-ü emvalimle,
Bu günahkâr ahvalimle,
Gönül eğlenmez, eğlenmez..
Aşkî, dostlar göç eyledi;
Varlıkları hiç eyledi,
Arifler böyle söyledi,
Gönül eğlenmez, eğlenmez..