Çocuklarınıza Büyüklerinin Ellerini Öpmeyi Öğretin

By | 13 Nisan 2015

cocuklariniza-buyuklerinin-ellerini-opmeyi-ogretin    Müslümanlar arasında küçüklerin büyüklere hürmetlerini göstermek için ellerini öpüp alınlarına götürmeleri yerleşmiş bir âdettir. Genellikle yolculuklara gidiş ve dönüşlerde, uzun ayrılıklarda, misafirliklerde, düğün ve bayramlarda el öpme yaygınlaşmıştır.
Müslümanların kendi aralarında tokalaşmaları genel bir ahlâkı davranıştır. El öpme ise ana-babaya, saygıya lâyık yaşlılara ve hocalara karşı yöneltilen bir davranıştır. Bunların dışında herhangi bir menfaat için başkalarının elinin öpülmesi mekruh görülmüştür.
Sahâbilerin, Hz. Peygamber’in (s.a.s.) elini öptükleri rivâyet edilmiştir ‘ İki Yahudi’nin Rasûlullah’a gelip ona soru sorduktan sonra elini öptükleri rivayet edilmiştir .
Kâb b. Mâlik ve arkadaşları, affedilmelerine ilişkin ayetler inince Rasûlııl lah’a giderek mübarek ellerini öpmüşlerdir. Hattâ peygamberimizin mübarek elini öpenlerin bile elleri öpülmüştür.
Çocuklar, genelde bütün büyüklerinin ellerini öperlerken; âkil bâllfl olmuş bir kişinin anne, baba, dede nine, amca, dayı, hala, teyze, ağabey, abla ve kayınbabasmın elini öpmesi câizdir.
Âlimlerin, salih kimselerin ve anne ile babanın ellerini öpmek dinimizin hükümlerine göre caizdir.Abdullah b. Ömer’in (r.a.) Abdurrahman b. Ebi Leyla’ya naklettiği bir olayda yiyle denilmiştir: “Biz ona (Hazreti Peygamber’e) yaklaştık ve elini öptük.
Zeyd b. Sabit (r.a.) bir cenaze namazı kılmıştı. Namazı takiben kendisine katırını getirdiler. O binmek üzereyken, Abdullah b. Abbas (r.a.) hayvanın üzengisini tutmuştu. Bunu gören Zeyd (r.a.): “Rasûlullah’ın amcasının oğlu! Onu bırak” dedi. Abdullah b. Abbas (r.a.): “Âlimlerimize ve büyüklerimize böyle davranmakla emrolunduk” dedi. Bunun üzerine Zeyd b. Sabit de (r.a.) oıııın elini öptü ve: “Bize de Allah Rasûlü’nün Ehl-i Beytine böyle yapmamız cınrolundu” dedi.
Şüphesiz çocuklara nezaket kurallarını kazandıracak en önemli adım anne-babasının yaşantısında nezaket kurallarını görmesidir. Hayâtının önemli kısmını anne-babasının yanında geçiren çocuk, anne-babanın yaşantısında nezaket görmezse nasıl nazik olabilir ki? Evde kaba konuşan bir baba varken, çocuğun kibar olmasını beklemek mümkün değildir. Sürekli bağıran bir annenin çocuğunun isteklerini nazik bir şekilde belirtmesi de bt-klenemez. Anne-babasının bir başka büyüğün elini öptüğünü görmeyen çocuk el öpmeyi modelleyemez. Bu nedenle anne-baba çocuklarının nasıl olmasını istiyorlarsa, önce kendileri öyle olma yoluna girmelidir.