Çocukla Şakalaşmak

    İnsanların fıtratında olan şeylerden birisi de şakalaşmaktır. Sürekli somurtkan olmak, ciddiyet adına hiç tebessüm etmemek, şakalara karşı ilgisiz olmak insanın fıtratına uymaz. Aile fertlerinin de ölçüyü kaçırmadan karşılıklı olarak şakalaşmaları, gülüşmeleri, eğlenmeleri gayet normaldir.
Çocukların eğitiminde de şakalaşmanın önemli bir yeri vardır. Şakalaşmak, çocukların ilgilerinin artmasına, anne ve babalarına karşı sevgilerinin pekişmesine vesile olur. Resûlullah (sav) da çocuklarla pek çok defa şakalaşmıştır.
Enes (ra) anlatıyor:
“Küçük bir kardeşim vardı. Ebu Umeyr diye çağırılırdı. Bir de Nugar kuşu vardı, onunla oynardı. Kuş öldü. Bir gün Resûlullah (sav) bize geldi. Kardeşimi üzgün görünce: “Nesi var?” diye sordu. Biz de: “Nugarı öldü” dedik. O kardeşime: “Ya Eba Umeyr, Nugarcık ne yaptı” diye onu neşelendinneğe çalıştı.” (Müslim, Adab 5; Ebu Davud, Edeb 77)