Oyun, çocuğun hayâtındaki en önemli uğraşıdır. Çocuğun eğitiminde ve kişiliğinin gelişiminde önemli bir yeri vardır. Çocuk hayât içinde gerekli olan davranış, bilgi ve becerileri oyun oynarken farkında olmadan öğrenilir. Konuşmayı, yardımlaşmayı, insanlarla iletişim kurmayı, çeşitli alışkanlık ve deneyimleri oyun içinde kazanır. Kadın, erkek, anne, baba, öğretmen gibi sosyal rolleri oyun sırasında öğrenir ve benimser. Çocuğun kişilik özellikleri ve yetenekleri oyun sırasında ortaya çıkar ve oyunla birlikle gelişir ve yönlendirilebilir.
Oyun, çocukların en önemli işidir. Çocuk, oynadıkça duyguları keskinleşir, yetenekleri gelişir, becerisi artar. Çünkü oyun, çocuğun en doğal öğrenme ortamıdır. Oynayan çocuk, kendi küçük dünyasındadır. Oyun, çocuk için özgürlüktür. Çocuk, oyun aracılığı hayâl dünyası ile gerçek dünya ara sında anlamlı bir bağ kurar.
Oyun, çocukların birbirleriyle karşılıklı ilişkiye girdikleri en doğa! ortamdır. Bir araya gelen iki çocuk oyun yoluyla anlaşıp kaynaşırlar.