Bütün imkân ve ihtimalleri denemeden faizli kazanca çare olarak tutunmak hiçbir zaman makul olarak karşılanamaz. Zaten şu da bilinen bir gerçektir ki; kişi harama düşmemek için gayret eder, iktisat ve kanaatle yaşarsa, Cenab-ı Hak da onun rızkına bereket ıhsan edecektir.
Bir evlât, annesine bakmakla, onun geçimini sağlamakla yükümlüdür. Çünkü, anne-baba muhtaç olunca, çocukların onlara bakması vaciptir.
Şayet çocukları hayırsız çıkmış, kendisine bakmıyorlar ve hiçbir maddî yardımda bulunmuyorlarsa, kadın, parayı faize yatırmak zorunda değildir.
Çünkü, burada herhangi hayatî bir zorunluluk yoktur. Eldeki para bitmedikçe bitmiş gibi düşünmek mümkün değildir.
Diğer yandan hiçbir kimse, elindekini yiyecek kadar yaşayacağını kestiremez. Bunun için öncelikle eldeki para harcanır. Ayrıca bu para kâr ve zararda ortaklık usulü ile güvenilir bir tüccar ve iş adamına verilip değerlendirilerek elde edilen gelirle geçinmek de mümkündür.
Bugün artık böyle bir zarurette kalmamıştır. Çünkü kâr-zarar esasına uygun olarak çalışan faizsiz finans kurumlan vardır. Böylece hem para meşru dairede bir kâr sağlamış olur, hem de anapara uzun süre elde kalmış olur.
Diğer taraftan, devletin bakıma muhtaç kimseler için -tam olarak ihtiyaca yeterli cevap vermese de- birtakım sosyal kurumlan vardır.
Zor duruma düşmüş kimseler oradan da yararlanabilir. Bütün imkân ve ihtimalleri denemeden faizli kazanca çare olarak tutunmak hiçbir zaman makul olarak karşılanamaz.
Zaten şu da bilinen bir gerçektir ki; kişi harama düşmemek için gayret eder, iktisat ve kanaatle yaşarsa, Cenab-ı Hak da onun rızkına bereket ihsan edecektir.