Boşamanın Dindeki Yeri

    Evlenme gibi, boşanmayı da hiçbir değerlendirmeye tabi tutmayan, bu tasarrufları şahısların hususi hayatları içinde gören sistemler yanında, boşama)! kesin olarak yasaklayan sistemler de vardır. İslâm hukuku ise bu konuda mutedil ve orta bir yol tutmuş, gerektiğinde boşamaya izin vermiş; bu tasarrufu erkeklerin bizzat, kadınların ise hakim aracılığı ile yerine getirmesine imkân tammış, aynca boşamayı dinî ve ahlâkî yönden değerlendirmiştir. Buna göre:
a. Bid’î talâk, erkeğin karısını, Kitab ve Sünnet’te gösterilen yol ve usule aykırı olarak boşamasıdır ki, bu tür boşama haramdır.
b. Usulüne uygun da olsa kusuru olmayan bir eşi boşamak mekruhtur; dinin hoş görmediği bir davranıştır.
c. Geçimsiz olan veya iffetli ve dindar olmayan bir eşi boşamak mendubdur: dinin teşvik ettiği bir davranıştır.
d. Ailede geçimsizlik ve problemlerin büyümesi halinde, tarafların talebi ile çözüm arayan hakemlerin boşamayı gerekli görmeleri durumunda boşamak farzdır.
e. Sevilmeyen eşin boşanması konusu, müctehidler arasında tartışılmış, çoğunluk tarafından caiz görülmüştür.