Birden Çok Kadınla Evlilik

   Islâm düşmanlarının, çok evliliğe müsaade ettiği için Islâm dinine saldırdıklarını görüyoruz. Oysa, çok evlilik hükmünü getiren İslâm değildir. İslâm gelmeden önce de tüm din ve milletlerde çok evlilik uygulanıyordu.
Bu hakikati bir nebze görmek için, İslâm’a en fazla saldıran hıristiyanlarm bu husustaki durumlarına bir göz atmakta fayda vardır. Bunu yaparken de, yine hristiyanların ileri gelenlerinin sözlerine ve hıristiyan toplumlarmm davranışlarına müracaat edeceğiz.
Hıristiyan müelliflerden Corci Zeydan bu hususta şunları söylüyor:
“Hristiyanlık’ta, iki veya daha fazla kadınla evlenmeyi yasaklayan bir ııass yoktur. Hristiyanların liderleri/önderleri, tek kadınla evlenmenin aile düzenini korumaya daha uygun olduğunu zannederek böyle hükmettiler. Eğer isteselerdi, çok evliliği caiz görebilirlerdi.”
Alman filozofu Şopenhavr da “Kadınlar Üzerine” isimli risalesinde şöyle demektedir:
“Çok evliliği kabul eden uluslarda, kendisini himaye edecek bir koca bulmayan tek bir kadına rastlayamazsınız. Bizdeyse, evlenen kadınların sayısı çok azdır. Kadınlarımızın çoğu, evlenmediği/evlenemediği için dayanaksız, koruyucusuz bir durumdadır. Yüksek tabakadan nice bakire kızlar, kocasız, umutsuz, hasıclle yaşarlar. Aşağı tabakadan pek çok kadın da evlenemediği için türlü zorluklarla boğuşmak, en ağır işleri yapmak zorunda kalırlar. Bazen kendilerini iyice dağıtır fuhşa sürüklenirler, horlayıcı, aşağılayıcı iğrenç bir hayatla içice ya: lar. Hâlâ çok evliliğin, kadın cinsinin vazgeçilmez hamisi olduğunu kabul et mizin zamanı gelmedi mi?”
XX. asrın başlarından itibaren, sağduyu sahibi Batıklar, çok evliliğin yasak lanmasmdan kaynaklanan; fuhşun yaygınlaşması ve gayrimeşru çocukların af bildiğine artması gibi, toplumu yıkıma götüren hastalıkları gördüler. Bu duı mun, çok evlilikten başka çözüm yolu olmadığını ifade etmeye başladılar.
Çok evliliğin, bireysel zaruretleri olduğu gibi, sosyal zaruretleri de vardır.