Çocuklar, ana-babaları kendilerine Allah Teala (cc)’ya âsi olmayı veya haram işlemeyi teklif etmedikçe onlara itaat etmek mecburiyetindedir. Allah Teala (cc) bu konuda şöyle buyurmaktadır:
“Biz insana, ana-babasma iyi davranmasını tavsiye etmişizdir. Eğer onlar, seni, hakkında bilgin olmayan bir şeyi (körü körüne) bana ortak koşman için zorlarlarsa, onlara itaat etme. Dönüşünüz ancak banadır. O zaman size yapmış olduklarınızı haber vereceğim.” (Anke-but, 29/8)
Anne ve babanın, çocukları üzerinde çok büyük hakkı vardır. Doğumundan, büyütülmesine, gece-gündüz bakımından terbiyesine kadar çocukları üzerinde büyük emekleri vardır. Allah Teala (cc) bu konuyu şöyle açıklamaktadır:
“Biz insana, ana-babasma iyi davranmasını tavsiye etmişizdir. Çünkü anası onu nice sıkıntılara katlanarak taşımıştır. Sütten aynlması da iki yıl içinde olur. (İşte bunun için) önce bana, sonra da ana-babana şükret diye tavsiyede bulunmuşuzdur. Dönüş ancak banadır.” (Lokman, 31/14)
Anne ve babanın, Allah Teala (cc)’ya isyana çağırdığı zaman itaat edilmeyeceğini söylemiştik.
Sa’d b. Ebi Vakkas (ra) anlatıyor:
“Müslüman olduğum zaman, annem tekrar küfre dönünceye kadar, benimle konuşmayacağına ve yiyip içmeyeceğine dair Allah (cc)’a yemin etmişti ve şu iddiada bulunmuştu: “Allah (cc) sana anne ve babana itaati emretti. Ben sana dinini bırakmanı emrediyorum, fakat sen dinlemiyorsun.” Ondan sonra üç gün aç ve susuz beklediğinden dayanamayıp bayıldı. Umare adındaki diğer oğlu kalkıp ona su verdi. O da Sa’d’a beddua etmeye başladı. Bunun üzerine: “Eğer onlar seni, hakkında bilgin olmayan bir şeyi (körü körüne) bana ortak koşman için zorlarlarsa, onlara itaat etme. Onlarla dünyada iyi geçin. Bana yönelenlerin yoluna uy. Sonunda dönüşünüz ancak banadır. O zaman size, yapmış olduklarınızı haber veririm.” (Lokman, 15) âyet-i kerimesi nazil oldu. (Müslim, Fedail 43)
Iconic One Theme | Powered by Wordpress