EVLİLİĞİNİN İLK GONCASIYDI. Hatice’siyle kendisinin ilk göz ağnsıydı. İlk yavrulanydı Zeynep.
Teyzesinin oğlu ile evlenmişti. Birbirlerini çok seviyorlardı. Ama İslam güneşi Zeynep’in eşinin kalbine düşmemişti. Babası hicret etmiş, Zeynep’e ayrılık acısı düşmüştü. Bir süre sonra, babanın himmetiyle Zeynep de Medine’ye hicret etti.
Bu defa da başka bir ayrılık düştü ona. Eşi Ebu’l As’tan ayrılık.
Tam altı yıl sürdü bu ayrılık.
Altı yıl sevgiye hasret yaşadı Zeynep.
Altı yıl ayrılığın çölünü ruhunda yaşadı.
Altı yıl visalin meltemini bekledi.
Hasretle, özlemle, duayla geçirdi altı yılı. Altı yıl Mekke’den gelecek bir yolcuyu bekledi. Onun kalbine inecek İslam nurunu istedi Rabb’inden.
Altı yıl eşinden ayrı olan kızının sıkıntısını çekti sevgili baba.
Onun acısına şahit oldu.
Onun özleyişlerine teselli.
Altı yıl Zeynep babasının yanında kaldı. Ebu’l As’ın gönlüne, altı sabır dolu yılın sonunda düştü İs-lam’ın nuru.
Ebu’l As çok sevdiği eşi Zeynep için Medine’ye koştu.
Birbirinin ayrılığına dayanamayan genç çiftler mutlu ol-muşlardı. Zeynep o gün sarılı elbiseler giyerek mutluluğunu gösterdi etrafa.
Sevgili baba, kızını eşine vererek onlann mutluluklarını sağlamıştı.
O çocuklarını, Rabbinin Vaki ismiyle kötülüklerden koru¬yan bir Babaydı (a.s.m.)…