Adiyat Sûresi

By | 6 Ağustos 2015

adiyat-suresiOkunuşu: Bismillâhir’Rahmânir’Rahiym
VeVâdiyâti dabha flj. Felmûriyâti kadha [2]. Felmuğıyrâti subha [3]. Fe’eserne bihî nak’a [4]. Fevesatne bihî cem’a [5]. înnel’insâne lirabbihi lekenûd
[5] . Ve innehû alâ zâlike leşehiyd [7], Ve innehû lihubbilhayri leşediyd [8J. Efelâ ya’lemü izâ bu’sira mâ fılkubûr [9]. Ve hussile mâfıssudûr [10]. İnne Rabbehüm bihim yevmeizil lehabiyr [11].

Ma’nâsı: “Andolsun; soluyarak (hışlayarak) koşan atlara. Tırnaklarıyla ateş çıkaranlara. Sabah vakti akın edenlere. Nihayet, o vakit toz-duman koparanlara. Böylece o dem düşman toplulukları ortasına girenlere. Muhakkak insan, Rabbma karşı çok nankördür. Şüphesiz insan, bu nankör oluşuna da şahittir. Gerçekten o (insan), malı sevdiği için çok cimridir. Fakat bilmez mi ki, o insan, kabirlerdeki ölüler diriltilip çıkarıldığı. (İyi ve kötü) kalblerdeki ortaya konulduğu zaman. Biliniz ki, o gün Rabları, onlardan cidden haberdârdır.”